برای ما که به قدرت خدا اعتقاد داریم، غیبت امام عصر ارواحنافداه هر چه به درازا بکشد، ذرّه‌ای از یقینمان به وجود آن حضرت را کم نمی‌کند. ایمان ما به حجّت خدا وابسته به طول عمر آن حضرت نیست.
پدیدآورنده‌ی هر آنچه در آسمان‌ها و زمین است، تنها آن خالق تواناست. او هر چیزی را به قدر و اندازه‌ای خاص آفریده است. عمر انسان‌ها نیز به دست اوست و هر کس را به اندازه‌ای خاص حیات می‌دهد. تنها کسی که می‌تواند این اندازه‌ها را تغییر دهد، فقط اوست. آیا او نمی‌تواند آن چنان عمر انسانی را طولانی کند، که سابقه‌‌ی قبلی نداشته باشد؟
اوست که به هر چیزی خصوصیّات خاصّی ادا کرده است. آیا فکر می‌کنید که دست خداوند توانا در تغییر این خصوصیّات بسته است؟ آیا قدرت قادر متعال تمام شده و عاجز از دخل و تصرّف در این ویژگی‌ها است؟
مثالی می‌زنم. شما از آتش چه توقّعی دارید؟ آیا آتش غیر از سوزاندن، ویژگی دیگری هم دارد؟ کدام آتش را دیده‌اید که نسوزاند؟ این خصوصیّت را چه کسی به آتش داده است؟ آن که سوزاندن را در ذات آتش قرار داده، هر وقت هم اراده کند، سوزش آن را می‌گیرد. نمرودیان برای حضرت ابراهیم خلیل الرّحمان چنان آتشی برافروختند که از شدّت گرما و سوزش آن، حتّی قادر نبودند به آن نزدیک شوند تا ابراهیم را در آن اندازند. لذا او را با منجنیق به آتش انداختند. امّا آن توانای بی‌‌همتایی که سوزش را به آتش داده است، نه تنها حرارت را از آن گرفت، بلکه سرمای روح‌نوازی به آن عطا کرد و از خلیلش پذیرایی شایانی کرد.
اگر قرآن را باز کنید و سورهی بیست و یکم، سورهی انبیاء را بیاوریم، در آیه‌ی 69 چنین می‌خوانیم:
قُلنا یا نارُ کونی بَرداً وَ سَلاماً علی إبراهیمَ
گفتیم ای آتش آن چنان بر ابراهیم سرد شو که سلامتی را برایش به ارمغان آوری.
آیا آن قادر بی‌همتا، نمی‌تواند به جسم انسانی که در میان ما به طور متوسّط کم‌تر از صد سال عمر کند، فرمان دهد که هزاران سال بماند و نه تنها نمیرد بلکه حتّی پیری هم در آن راه نیابد؟
